Λαφόργκ, Ζιλ

(Giles Laforgue, Μοντεβίδεο, Ουρουγουάη 1860 – Παρίσι 1887). Γάλλος ποιητής. Σπούδασε στο Ταρμπ και μετά στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του το 1876. Εκεί αναμείχθηκε με τους λογοτεχνικούς κύκλους και άρχισε να γράφει σε πρωτοποριακά περιοδικά. Υπήρξε φίλος του Γκιστάβ Καν, ενός από τους πρωτεργάτες του κινήματος του συμβολισμού. Το 1881 τον κάλεσαν στο Βερολίνο, ως αναγνώστη της αυτοκράτειρας Αυγούστας. Το 1886 επέστρεψε στο Παρίσι, όπου και πέθανε από φυματίωση. Οι κύριες συλλογές του τιτλοφορούνται Les complaintes (1885), Imitation de Notre-Dame de la Lune (1886)· έργα του επίσης είναι και το πεζογράφημα Moralités légendaires (1887), καθώς και ο τόμος τα Les fleurs de bonne volonté (1887), που δημοσιεύτηκε μεταθανάτια. Μέσα στα πλαίσια του συμβολισμού, το έργο του Λ. χαρακτηρίζεται από μια λεπτή και παλλόμενη ευαισθησία, ένα περίεργο κράμα τρυφερότητας και ειρωνείας, από φαντασία άλλοτε ανήσυχη, άλλοτε σατιρική και άλλοτε χαρούμενη, καθώς και από μεταφυσικούς στοχασμούς, από την τολμηρή σύζευξη λαϊκών εκφράσεων και τέλεια δουλεμένων στίχων. Έμεινε ένας ποιητής κλεισμένος στον εαυτό του, αλλά η ποίησή του είχε αργότερα μεγάλη επίδραση και έξω από τη Γαλλία, όπως για παράδειγμα στον Έλιοτ.